Aan de Korte Vijverberg in Den Haag werd de Sint Sebastiaansdoelen gebouwd als gilde van de Sint-Sebastiaansschutterij. Tegenwoordig is dit het Haags Historisch Museum. Met 7500 objecten in de collectie, brengt het museum de geschiedenis van Den Haag tot leven. Hier hebben we van alles te horen gekregen op 8 januari 2019. 

We verdeelden ons in twee groepen, elke met een eigen gids; Laura heette die van ons. Ze nam ons als eerst mee naar een ruime zaal met een aantal schilderijen uit de zestiende eeuw en een wit doek met een projector er op geschenen. We bekeken als eerst een schilderij uit 1570, die geschilderd was door Cornelis Elandts. Het was een plattegrond van Den Haag; deze is hiernaast weergeven. We vergeleken de schilderij met de huidige plattegrond van Den Haag en merkten dus gelijk op dat de stad in relatief weinig tijd, veel is gegroeid, erg veel. 

Daarna kregen we uitleg over de kleuren van Den Haag: groen en geel. Het groen stond voor de polders en het geel voor het zand en strand. Deze kleuren zijn onder andere terug te zien in het ADO-logo. De ooievaar is ook typisch uit Den Haag, het was hun wapen. Ooievaars stonden bekend als geluk brengende vogels. Ze kwamen veel in de Haagse streek voor en werden verzorgd en gevoed, er waren zelfs speciale oppassers voor ooievaars. De ooievaar is ook te vinden op de schilderij met de plattegrond. 

De gids vertelde in een andere zaal over een massale verhuizing naar de stad Den Haag en vroeg ons waardoor dat had plaatsgevonden; de industriële revolutie. Zo verbeterde de welvaart. Maar niet iedereen had het goed en daarbij liet de gids ons een schilderij bekijken: Het Lucifermeisje. De schilder wilde hiermee de andere kant laten zien, niet iedereen was welvarend namelijk. Als je goed kijkt zie je ook een rijke man op de achtergrond toekijken met een warme maaltijd voor zich, hij heeft links een hoge hoed op. Het meisje is niet alleen arm, ze is gewond en wees. Haar brood verdient ze door lucifers te verkopen, ze heeft het buiten koud en moet zich staande houden met een kruk. Bovendien is het meisjes wees, dat is te zien aan haar kleding, dat is een soort uniform voor de kinderen in het weeshuis. Je krijgt dus een realistischer beeld van die tijd, dat wilde de schilder ook, want ondanks de industrialisatie, was niet iedereen rijk.

Vervolgens gingen we naar een andere zaal met portretten van belangrijke mensen voor Den Haag. Hier liepen we ook kort de geschiedenis van de koninklijke familie langs. Vanaf Willem I tot aan Amalia. Ook vertelde de gids wat dingen over de rol van Den Haag in de tweede Wereldoorlog. Den Haag was en is de stad waar de regering en de politie zich had bevestigd. Het bestuur ging toen naar Engeland en Den Haag werd gebombardeerd. 

Op zolder kregen we de laatste stappen van de geschiedenis mee: de massale verhuizing naar Den Haag uit het buitenland. Nederlanders wilden het werk niet meer zelf verrichten en lieten daarom gastarbeiders komen, vooral uit Turkije en Marokko. Zo ontstond de multiculturele samenleving in Den Haag die tot nu toe nog steeds staat. 

Als allerlaatst gingen we naar de poppenzolder waar het grote poppenhuis te zien was. Het grote poppenhuis was in bezit van Lita de Ranitz. Zij verzamelde miniaturen: theepotjes, echtwerkende klokken, stoeltjes, noem het maar op. Haar vrienden kwamen zelf ook aanzetten met miniaturen en droegen zo bij aan haar hobby. Ze had al een poppenhuis, maar deze werd gauw te klein. Herman Ros, de timmerman, stelde voor om een heel nieuw poppenhuis voor haar te maken die in september 1910 was voltooid. Het huis komt erg overeen met de villa's die in die tijd in Den Haag verrezen, het interieur komt daar ook mee overeen. 

De rondleiding door het museum had me positief verrast. Het was veel interessanter dan ik had gedacht. Ik heb veel geleerd en gezien en vond het bijzonder om te bedenken dan Den Haag eigenlijk als een klein dorpje was begonnen met een paar duizend inwoners. Het was leuk om het lucifermeisje in het echt te zien, want had er al een keer over gehoord. Ook was de interactie tussen gids en groep heel leuk, ze was zelf erg enthousiast en betrok de groep heel erg bij het verhaal wat dus ook een positief effect geeft. Ik zou het dus niet erg vinden om er nog een keer heen te gaan.

Recensie door David Blackburn (21 juni 2015)

Great museum recording the birth and growth of the Hague, along with the wider country in general. An exhibition on the Hunger Winter showed what monsters the Nazi's were... On a lighter note you can also see one of the De Witt brothers tongue and finger!